อำเภอบ้านไร่ หรือการได้เข้าวัดไหว้พระที่เขาบอกกันว่าวัดที่อุทัยธานีสวยงามและศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงเห็นวิถีชีวิตริมแม่น้ำสะแกกรังที่หล่อเลี้ยงคนอุทัย

ผมวิ่งไปทางสุพรรณบุรี ออกด่านช้าง เข้าอำเภอบ้านไร่สุพรรณบุรี กะว่าไปเช้าที่อำเภอบ้านไร่ดูวิถีคนบ้านไร่ว่าเช้า ๆ เขาทำอะไรกันหรือจะคึกคักขนาดไหน เพราะตัวอำเภอบ้านไร่เป็นอำเภอไม่ใหญ่มากนักมองเห็นวิถีคนมากมาย รวมถึงเดินดูของในตลาดสดเขากินอยู่กันย่างไร จากนั้นเราก็เริ่มเดินทางไปเที่ยวตามทางตระเวนเที่ยวโดยที่ไม่รู้ว่าจุดหมายวันนี้จะหยุดอยู่ที่ไหนในจังหวัดอุทัย
  
ตอนเช้า อ.บ้านไร่
  
ตลาดสดบ้านไร่







จากนั้นก็ขับไปตามถนนเส้นทางหลวงหมายเลข 3011 ไม่ไกลจากตัวอำเภอบ้านไร่ก็ เห็นป้าย bigtree ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ในเมืองบ้านไร่ จึงอยากเข้าไปดูเลยแวะไปตามป้ายตามหมู่บ้าน ก็ถึงได้รู้ว่าเป็นต้นผึ้งหรือต้นเซียงขนาดใหญ่ ประมาณ 30 คนโอบ อายุประมาณ 300-400 ปี โดยรอบเป็นดงปาล์ม บรรยากาศร่มเย็น และเงียบ แนะนำว่าควรเดินทางกันเป็นกลุ่มดีกว่าจะได้ไม่วังเวง

  
ต้นไม้ยักษ์ ต้นผึ้งยักษ์ หรือต้นเซียงยักษ์










ผมเดินชมต้นไม้ยักษ์ซักพักก็เดินทางต่อไปเที่ยวถ้ำพุหวาย ดูความสวยงามของธรรมชาติวนอุทยานถ้ำเขาวง และความสวยงามของถ้ำพุหวาย ไปถึงที่ทำการก็มีเจ้าหน้าที่ต้อนรับ 1 ท่าน ผมบอกไปว่าจะไปเที่ยวถ้ำพุหวาย เขาบอกว่าไปเช่าไฟฉายที่ด้านหน้าประมาณ 25 บาท ผมมามาเดียวเขาเลยให้ลองเข้าไปดูเองมีป้ายบอกด้านหน้าทางเข้าถ้ำพุหวาย แต่ถ้าหากไปหลายคนคงจะมีเจ้าหน้าที่นำทางอะ ผมอยู่หน้าปากถ้ำก็ดูว่าจะเที่ยวที่ไหนบ้าง แต่เอาเข้าจริง ๆ เข้าไปก็มืดสนิทไม่เห็นอะไรเลยเป็นส่วนใหญ่ เห็นค้างคาวบินไปมากับหินงอกหินย้อยไม่รู้ว่าเป็นรูปอะไรบ้างแต่ก็สวยดี พอออกจากถ้ำก็เดินทางต่อย้อนไปยังวัดถ้ำเขาวง








ถ้ำพุหวาย

วัดถ้ำเขาวง มีลักษณะสถาปัตยกรรมเป็นแบบไทยสร้างโดยใช้ไม้สัก มีความสวยงามด้วยวิวที่ตั้งอยู่ด้านหลังเป็นภูเขา ด้านหน้ามีอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่สามารถให้อาหารปลา ทำบุญได้ อากาศร้อนนิดหน่อยแต่ร่มเงาภายในวัดเขาวงก็ทำให้อากาศร้อนเป็นเย็นได้บ้าง

วัดถ้ำเขาวง









บางคนไม่รู้ว่าบ้านไร่ยังมีถนนลาดยางที่สุดทางอยู่ที่บ้านใต้ ซึ่งมีชนเผ่าชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่ แต่ถ้าหากเรื่องวิถีชีวิตความเป็นอยู่ที่หลายคนไม่อยากรู้หรือคิดว่าไม่สำคัญ แต่สำหรับผมมันเป็นมนต์เสน่ที่ทำให้ผมเดินทางไปตามที่ต่าง ๆ ได้เห็นผู้คนดำเนินชีวิต ผมคิดว่ามันน่าหลงไหลที่ทำไมเขากับเราไม่เหมือนกัน แต่ละคนแต่ละที่เขาดำเนินชีวิตกันอย่างไรที่ทำให้เกิดความสุขอันนี้แหละที่น่าสนใจ แต่ความสุขของผมก็คือการที่ได้ออกเดินทางไปยังที่ต่าง ๆ การที่ได้เห็นได้พบได้คุยได้สัมผัสกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี่แหละมันสุดจะบรรยาย
 
หมู่บ้านกะเหรี่ยงบ้านใต้
 
สาวกระเหรี่ยง karen girl










ออกจากกะเหรี่ยงบ้านใต้ก็มุ่งหน้าไปยังห้วยคตเห็นอะไรที่น่าสนใจก็เดินทางไปเรื่อย ๆ เพื่อจะให้ไปทะลุที่เส้นทางหลวงหมายเลข 3282 ระหว่างทางก็เห็นจุดพักรถที่สามารถมองเห็นน้ำตกผาร่มเย็น และผืนป่าอันเขียวขจีของอำเภอบ้านไร่ แวะเข้าห้องน้ำพักรถซักครู่ก็เดินทางต่อไป
 
จุดชมวิวน้ำตกผาร่มเย็น




ผมขับผ่านทางที่บริเวณทางโค้งเป็นที่ตั้งของหมู่บ้านทอผ้าไหมลาว ซึ่งคนที่นี่เป็นชาวลาวเวียงจันอพยพมาตั้งรกราก มีผ้าทอโบราณอายุไม่น้อยกว่า 200 ปี ที่บ้านผาทั่ง อำเภอบ้านไร่ ผมเดินชมความสวยงามของผ้าฝีมือชาวลาวที่บ้าผาทั่ง และดูวิธีการทอผ้าก็ร่ำลาเดินทางต่อ

ผ้าทอโบราณบ้านผาทั่ง












เวลาจวบจนเย็นผมเดินทางเข้าสู่ห้วยคตเพื่อไปยังน้ำพุร้อนบ้านสมอทอง ระหว่างทางเข้าไปก็เห็นชาวบ้านนำปลาจากอ่างเก็บน้ำห้วยขุนแก้วซึ่งตั้งอยูอยู่ที่เดียวกับน้ำพุร้อนบ้านสมอทอง ผมเดินเที่ยวชมบรรยากาศน้ำพุร้อน ไปพร้อม ๆ กับชมวิวของอ่างเก็บน้ำห้วยขุนแก้ว ว่าที่นี่สวยมาก ๆ บรรยากาศดี มีบริการแช่น้ำแร่ นวดตัว รวมถึงมีบ้านพัก ร้านอาหาร และสามารถออกกำลังกายได้ และที่สำคัญที่นี่สามารถกางเต๊นท์ได้ หรือใครจะตกปลาในยามค่ำคืนก็ใช้บริการจากคนในพื้นที่ได้เช่นกัน
 
ปลาแม่น้ำเขื่อนขุนแก้ว จากเขื่อนขุนแก้ว



 
น้ำพุร้อนบ้านสมอทอง















 
อ่างเก็บน้ำเขื่อนขุนแก้ว อ่างเก็บน้ำห้วยขุนเแก้ว






ผมใช้บริการร้านอาหารเขื่อนขุนแก้ว ซึ่งบรรยากาศดีมากเย็น ๆ ได้ยินเสียงนกกำลังจะเข้าลังพร้อมกับพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าบนหลังเขาแสงแดดทอแสงกระทบกับผิวน้ำนั่งกินลมจนอิ่มแทบไม่อยากจะไปไหนเลย ส่วนอาหารก็ถูกปากเป็นต้มยำปลากดปลากจากเขื่อนขุนแก้วนั่นแหละยิ่งถูกใจ รับรองอิ่มทั้งใจอิ่มทั้งกายแน่นอน เอาเป็นว่ามืดแล้วต้องไปกางเต๊นท์นอนดีกว่า
 
ร้านอาหารเขื่อนขุนแก้ว





 
รุ่งเช้าผมออกเดินทางตั้งแต่ 6 โมงเช้าเข้าไปยังตัวเมืองลานสักเดินเที่ยวตลาดตลอดเช้าแวะซื้อของกิน ดูวิถีการมาจับจ่ายใช้สอยของคนที่ลานสักจากนั้นก็เดินทางเที่ยวในอำเภอลานสักต่อ โดยการถามคนที่อยู่ในบริเวณตลาดลานสักว่าจะเที่ยวที่ไหนยังไงดี
 
lansak fresh market ตลาดลานสัก





เริ่มจากวัดเขาพระยาพายเรือ ผมเข้าไปในวัดตั้งแต่เช้าเพื่อทำบุญ แต่จะเข้าไปในถ้ำพระยาพายเรือแต่ไฟยังไม่เปิดเลยอะรอถึงแปดโมงเช้าก็ยังไม่เปิดเลยไม่ได้เข้าไปเลย จึงต้องเดินทางต่อไปลานหินเทิน เพราะวันนี้ต้องเที่ยวในลานสักให้ได้มากที่สุดก่อนที่จะเข้าตัวเมืองอุทัยธานี
 
วัดเขาพระยาพายเรือ













ทางไม่ไกลกันนักก็มีลานหินเทินกว่าจะมาถึงถามทางคนแถวนั้นมาตลอด โดยทางมาก็เป็นทางเดียวกับถ้ำพระยาพายเรือนั่นแหละ แต่ไม่มีป้ายบอกว่าลานหินเทินอยู่ไหนอาศัยถามชาวบ้านมาเรื่อย ๆ จนเจอ ก็เป็นลานหินที่เหมือนว่าน่าจะเป็นภูเขาหิน แล้วมีรูปทรงต่าง ๆ แต่ว่าเดินเข้าไปไม่ดีแน่เพราะมีแต่ดงหญ้ากลัวจะได้รับอันตราย จึงเดินวนตามทางประมาณซัก 1 กิโลเมตรได้ เล่นเอาเหงื่อแตกเพราะอากาศร้อย รอบ ๆ เป็นดงมัน แต่ก็มองเห็นเขาผาแรดตั้งตระหง่านด่านหน้า แต่ผมก็แค่ขับผ่านเขาผาแรดไปโดยไม่ได้เข้าไปในถ้ำเพราะยังมีที่อื่นที่ต้องเดินทางไปอีก

เขาหินทิน ลานหินเทิน







เขาผาแรด



ผมวิ่งกลับเข้าสู่ถนนเส้นหลักเพื่อเดินทางไปยังหุบป่าตาดที่หลายคนในอำเภอลานสักบอกว่าที่นี่เป็นที่ท่องเที่ยวที่สวยที่สุดของอำเภอลานสักแล้วผมจึงรีบไปที่นี่ หุบป่าตาดถูกค้นพบโดยเจ้าอาวาสวัดถ้ำทอง เมื่อปี พ.ศ. 2522 พระครูได้ปีนลงในหุบเขาพบเห็นต้นตาดเต็มไปหมด ซึ่งที่นี่ร่มเย็นเพราะมีเขาปิดกั้นแดด จึงได้ทำการเจาะปากถ้ำเพื่อให้สามารถเดินทางเข้าไปได้ โดยปากถ้ำมีค้างคาวอาศัยอยู่เมื่อเดินทางผ่านถ้ำไปก็จะเห็นป่าตาดเต็มไปหมด นอกจากนี้ยังมีพันธุ์ไม้หายากอยู่ในนี้อีกหลายชนิด ถ้าอยากรู้อะไรมากกว่านี้ก็ให้มัคุเทศก์ตัวน้อยนำทางได้ ซึ่งเป็นเด็ก ๆ ในบริเวณนั้นคอยให้บริการอยู่ทางเข้า

หุบป่าตาด














ทริปนี้ผมไม่ได้เดินทางไปเขาปลาร้า เพราะมีการเดินทางค่อนข้างไกลแต่ผมยังต้องไปอีกหลายที่แต่ก็ได้ถ่ายภาพของภาพเขียนจำลองมาให้ดู และดูว่าความอุดมสมบูรณ์ของที่นี่มีอะไรบ้างอ่านป้ายไปก่อนก็แล้วกัน


ผมมุ่งหน้าต่อเข้าสู่ตัวจังหวัดอุทัยธานีที่ตั้งเป้าไว้คือดูวิถีชีวิตของคนในแม่น้ำสะแกกรัง กับไปนมัสการหลวงพ่อฤาษีลิงดำที่วัดท่าซุงก่อนเดินทางกลับ เมื่อไปถึงแม่น้ำสะแกกรังผมขับรถไปรอบ ๆ แม่น้ำเห็นทุ่งนาอันอุดมสมบูรณ์ของอุทัยธานีเห็นแล้วน่าชื่นใจเขียวขจีเต็มไปด้วยนาข้าว จนมาถึงแม่น้ำสะแกกรังรู้สึกว่าน้ำแห้งไปรวมถึงมีผักโป่งเต็มไปหมด จนทำให้รู้สึกว่าเมื่อก่อนมีแพให้บริการท่องเที่ยวน่าจะซบเซา แต่ก็ยังมีร้านอาหารให้เห็นอยู่บ้างก็ยังดี ผมนั่งดูบ้านเรือนที่ปลูกตามริมน้ำรวมถึงการเลี้ยงสัตว์น้ำในแม่น้ำสะแกกรังว่าเขาใช้วิถีชีวิตกันยังไง เขากินเขาอยู่ เขาขับถ่ายกันยังไง จากนั้นก็ขับรถไปขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์วัดท่าซุงก่อนเดินทางกลับ

ทุ่งนาในอุทัยธานี นาข้าวในเมืองอุทัยธานี

ลำน้ำสะแกกรัง แม่น้ำสะแกกรัง








ผมเดินทางมาที่วัดท่าซุงประมาณเที่ยงกว่างแล้ว เห็นรถจอดเยอะ ๆ ทางเข้าวัดมีกรวยให้รถเข้าออกก็เอะใจว่าน่าจะเป็นที่นี่แหละปกติเห็นเขาว่าที่นี่หลวงพ่อฤาษีลิงดำศักดิ์สิทธิ์ วันนี้มีโอกาสแล้วก็ไม่พลาด ผมมาไม่ทันเวลาที่วิหารแก้วที่เปิดให้บริการที่พึ่งจะปิดไป เปิดอีกทีก็ต้องเป็นชั่วโมงเลย จึงไปที่อาคารรับแขกเพื่อนมั