จากหลวงพระบาง ถึงซำเหนือ from luangprabang to xamneua หน้า 2

เดินเที่ยวเล่นน้ำนัวจนเหนื่อย ก็เดินทางกลับ ตอนมาไม่เท่าไรตอนกลับนี่ซิลมแทบจับ เพราะต้องเดินขึ้นเขาอีก จนต้องนั่งพักไปหลายยกเลย ผมยังคงมุ่งหน้าเดินทางต่อไปยังเมืองเวียงไซ เพราะยังมีอีกหลายอย่างให้ค้นหา และได้สัมผัส ผมขับรถจากทางเข้าตาดน้ำนัว ไปไม่กี่กิโลก็เจอกับป้ายถ้ำนกแอ่น ก็อดที่จะเข้าไปไม่ได้ เพราะมาไกลขนาดนี้แล้ว ต้องเที่ยวให้ครบ เที่ยวให้ถึงที่ให้ได้ครับ ไม่พลาดแน่นอน ตามมาเลยครับ ตอนแรกผมก็คิดว่ามีถ้ำนกแอ่นที่เดียว ปีาดที่ไหนได้มีถ้ำโรงหมอทหารเวียดนามด้วย มาหลบซ่อนสมัยสงครามเวียดนาม ภายในถ้ำเป็นห้องโถง อากาศเย็นสบาย เป็นอยู่บางจุดมีหินงอกหินย้อยที่เป็นกากเพชร รวมถึงถ้ำมีรูปร่างต่าง ๆ ส่วนค่าเข้าท่านละ 10,000 กีบ หรือ 40 บาท ไทยเข้าทั้งสองถ้ำเลย เดี๋ยวผมให้ดูถ้ำโรงหมอทหารเวียดนามก่อน แล้วค่อยพาชมถ้ำนกแอ่นต่อนะครับ
 


 
















เดินเที่ยวถ้ำโรงหมอทหารเสร็จ แล้วก็เดินลงมาถ้ำนกแอ่นต่อ แต่ถ้ำนกแอ่นต้องนั่งเรือเข้าไป หรือถ้าไม่นั่งก็ต้องเดินลุยน้ำไป แต่น้ำลึกบางช่วงและคนส่วนใหญ่ที่มาเที่ยวถ้ำนกแอ่น ก็จะนั่งเรือเที่ยวชมเพื่อความสะดวกสบาย เรือลำหนึ่งนั่งได้ 4 ท่าน ค่าเรือนำเที่ยวลำละ 35,000 กีบ ภายในมีนากนางแอ่น ภายในถ้ำมีหินงอกหินย้อยสวยมาก ยังคงเป็นถ้ำที่เป็นอยู่ ภายในถ้ำนกแอ่น มีความยาวประมาณ 600 เมตร เวลาเข้าชมถ้ำนกแอ่นต้องเปิดไฟ มีไฟฉายไปด้วยก็ดี และมีมัคคุเทศก์นำทางจะได้เห็นสิ่งที่สวยงามและความรู้จากการนำเที่ยวของมัคคุเทศก์



















หลังจากออกจากถ้ำนกแอ่นแล้วก็อดที่จะประทับใจไม่ได้กับหินงอกหินย้อย และความอลังการของถ้ำนกแอ่น อันแน่ออนทัวร์แนะนำว่ามาเที่ยวซำเหนือต้องมาที่นี่ถ้ำนกแอ่นนี้อย่าพลาด เพราะถ้ำนกแอ่นเขาสวยจริง ๆ เพียงแต่ไฟในถ้ำนกแอ่นไม่สว่างเท่ากับเราเห็นด้วยตาของเราเอง จากนั้นผมยังเดินมุ่งหน้าเดินทางไปเมืองเวียงไซต่อ และเมื่อไปถึงก็อดไม่ได้ที่จะไปเที่ยวชมเมืองเล็ก ๆ ในอ้อมกอดขุนเขาอีกแห่งหนึ่ง ที่มีวีรบุรุษชาวลาวได้มารวมตัวกันอยู่ที่นี่






ระหว่างมาถึงเมืองเวียงไซ ผมก็หาทางไปถ้ำผู้นำจนเจอ โดยกว่าจะเจอก็อาศัยถามนักเรียในเมืองเวียงไซว่าไปทางไหน เขาชี้ไปยังห้องว่าการท่องเที่ยวถ้ำผู้นำ ซึ่งอยู่ออกจากเมืองเวียงไซไปนิดหน่อย รับรองหาไม่ยาก เพราะเมืองเวียงไซเล็กมาก ผมสอบถามเจ้าหน้าที่ที่ขายตั๋วในห้องว่าการท่องเที่ยวถ้ำผู้นำถึงได้รู้ว่าวันหนึ่งจะเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมได้ วันละ 2 รอบ คือรอบ 8 โมงเช้า และรอบ 13.30 น. ส่วนราคาค่าตั๋วนักท่องเที่ยวตางชาติ อยู่ที่ 120 บาท เมื่อซื้อตั๋วเสร็จก็นั่งรอจอคนเยอะ แล้วจะมีคนนำทางไปยังถ้ำโดยทางเข้าจะมีมัคคุเทศก์ให้ข้อมูลตลาดการเดินทาง ส่วนการเดินทงไปแต่ละถ้ำขับมอเตอร์ไซค์ไปเอง ถ้าเดินไปคงเสียเวลาเยอะอยู่ หรือไม่งั้นเจ้าหน้าที่ดูแลถ้ำก็จะพานั่งซ้อนท้ายไปด้วย ส่วนถ้ำผู้นำที่ผมได้เดินทางไปเที่ยวชมมี ถ้ำของท่านไกสอน พมวิหาน ท่านของถ้ำหนูฮัก หนูสะวัน ถ้ำของท่านสุพานุวง ถ้ำของท่านพันใจ สีพันดอน แต่ละถ้ำก็จะมีห้องนิรภัย ห้องครับ ห้องน้ำ ห้องประชุม มีเครื่องมือ หนังสือต่าง ๆ ส่วนถ้ำท่านพันใจ สีพันดอน หรือถ้ำช้าง ด้านนอกยังมีรถถังสมัยสงครามให้เห็น และถ้ำนี้ก็ดัดดแปลงไปเป็นที่ประชุม หรือลานแสดงแล้ว เพราะถ้ำมีความใหญ่มาก รับรองว่าการมาเมืองเวียงไซครั้งนี้ประทับใจแน่นอน

 


















จากนั้นผมก็ล่ำลาเมืองเวียงไซเดินทางกลับไปยังซำเหนือต่อ ระหว่างทางกลับในช่วงเวลายามเย็น ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ตามบ้านก็เริ่มออกมาจับจ่ายใช้สอย บางจุดก็มีตลาดมื้อแร้งขาย ผมก็อดที่จะแวะไปดูไม่ได้ แต่จากการเข้าไปเที่ยวชมและเดินถ่ายภาพของชาวบ้าน ก็ถูกปฏิเสธไม่ให้ถ่ายภาพสัตว์ป่าที่นำมาขาย ผมก็พึ่งจะรู้ว่าเดี๋ยวนี้ลาวเขาเข้มงวดไม่ให้ถ่ายภาพสัตว์ป่าแล้ว เพราะเขากลัวทางการลาวจะจับ แต่ผมก็ยังอุตส่าห์ต่อลอง และลองซื้อเนื้อพันมาทำอาหารเย็นในค่ำคืนนี้
 


หลังจากแวะตามทางไปเรื่อย อีกใจก็กลัวกลับไปชมวิวยามเย็นที่เมืองซำเหนือไม่ทัน แต่อย่างไรก็ต้องไปตรงจุดชมวิวนั้นอยู่ดี เพราะที่นี่เป็นที่ตั้งสถานีขนส่งผู้โดยสารซำเหนือ ซึ่งที่นี่ตั้งอยู่บนยอดเขา สามารถมองเห็นวิวเมืองซำเหนือ ทุ่งนา น้ำซำ เห็นหมู่บ้าน ได้อย่างสวยงามภายในอ้อมกอดของภูเขา และที่สำคัญต้องมาเช็คเวลารถออกเดินทางไปยังเมืองเวียงจันที่นี่ จริง ๆ แล้ว ที่ซำเหนือยังมีที่เที่ยวอีกมากที่ผมยังไม่ได้ไป เพราะมันเป็นเส้นที่รถมาจากหลวงพระบางประมาณซัก 40 กิโลเมตรได้ จะมีบ่อน้ำอุ่นเวียงทอง ลักษณะพิเศษของบ่อน้ำร้อนจะมีน้ำร้อนพุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน (คล้ายกับโป่งเดือดบ้านเราที่เชียงใหม่เลย) ยังมีหินตั้งที่มีอายุเก่าแก่กว่าทุ่งไหหิน และน้ำตกตาดตาดโพนไซ หรือ ตาดสะเหล่ยอีก ซึ่งระหว่างการเดินทางเกือบจะถึงซำเหนือเราจะมองเห็นน้ำตกอยู่ริมถนน แต่ช่วงที่ผมมามืดแล้วเลยมองไม่เห็นเสียดายมากกะว่าจะอยู่อีกซักวัน แต่ด้วยการเดินทางที่ใช้เวลาประมาณ 1 วัน กับอีก 1 คืน เลยไม่แน่ใจว่าจะไปถึงไทยกี่โมง เลยต้องขอเก็บเอาไว้มาในทริปหน้าถ้าใครสนใจก็ติดตามอันแน่ออนทัวร์แต่ละทริปได้ครับ

ส่วนเย็นนี้กลับถึงที่พักก็ไปไหว้วานให้ร้านอาหารใกล้ที่พักทำผัดเผ็ดพันสูตรซำเหนือให้ลิ้มรสฝีมือคนซำเหนือก่อนเดินทางกลับในตอนเช้า
 



รุ่งเช้าก็ไม่มีอะไรมาก แวะไปกินเฝอร้อน ๆ ซักชาม ก่อนเดินทางกลับเพราะยังไม่รู้ว่าจะมีอะไรกินไหมระหว่างการเดินทาง ผมจองรถเดินทางกลับไปเวียงจันเที่ยว 10 โมงเช้า เป็นรถบัสใหญ่ ราคาอยู่ที่คนละ 170,000 กีบ ไปถึงเวียงจันไม่เกินตี 5 ถ้าใครอยากกลับเช้ากว่านี้ หรือกลับเย็นกว่านี้ก็ได้ เพราะว่ามีวันละ 4 เที่ยว มีรถเที่ยว 7 โมงเช้า 10 โมงเช้า บ่าย 3 โมง และ 5 โมงเย็น แต่ราคาและรถจะเป็นคนละแบบ ราคาก็แตกต่างกัน เพราะจะมีแบบรถเล็ก รถด่วนนอน อันนี้ต้องไปติดต่อเองเผื่อบางคนมีเวลามากน้อยไม่เหมือนกัน
 


ท้ายสุดแล้วสำหรับทริปนี้ไปดูบรรยากาศระหว่างการเดินทางไปเผื่อใครสนใจจะเดินทางแบบรถโดยสารก็จะได้เตรียมตัวได้ถูก ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอันแน่ออนทัวร์กินเที่ยวนอนออนไลน์ครับ
 


 

 

<< กลับไปอ่าน หลวงพระบางถึงซำเหนือหน้าแรก >>